همجوشی بین مهره ای کمری
Posterior Lumbar Interbody Fusion (PLIF)
1.معرفی روشPLIF
PLIF، یک گزینه درمان است که برای آسیب های دیسک. فیوژن بین مهره ای ممکن است در پایداری بیشتر ساختمان برای فیوژن بین مهره ای ستون فقرات نتیجه دهد.حمایت از جلوستون فقرات توسط ضربه خلفی فراهم می شود. ارتفاع دیسک باتوجه به بازشدن عصب فورامن حفظ می شود. محصول PLIF به ویژه برای مواردی که گزینه خلفی درهرصورت لازم باشد، جذاب است. به عنوان مثال: برای کاهش فشار ریشه عصبی یا کانال ستون فقرات ابزار مختلفی در دسترس اند شامل فاصله انداز الوگرافت، فاصله انداز تیتانیومی با و یا بدون پوشش Plasmapore، فاصله انداز تانتانیوم و یا کیج های PEEK یا تیتانیوم.
در این مقاله تکنیک خلفی برای جایگذاری کیج یا فاصله اندازه بین مهره ای توضیح داده می شود. این ایمپلنت ها فیوژن °360 را فرهام می کنند.
2.کاربرد بالینی کیج PLIF
a) موارد بالینی قابل کاربرد:
- بیماری های فرساینده از ناحیه L2 تا ساکرال
- کمردرد ناشی از آسیب دیسک
- اسپوندیلولیستزیس
- اتصال نامناسب بعداز همجوشی خلفی
موارد بالینی منع کاربرد:
- پوکی استخوان شدید
- عفونت
- جای زخم اپیدورال شدید
- شکستگی پشت سرهم ناپایدار و شکستگی های فشاری
- تومور های مخرب
3. معرفی ایمپلنت و ابزار آلات مرتبط با روش PLIF
a)ایمپلنت (کیج PLIF)
کیج های PEEK:
استفاده از PEEK به عنوان متریال ابزار ارتوپدی در سالهای اخیر رایج شده، خواص آن شامل: نفوذپذیری اشعه، استحکام مکانیکی بالا، زست سازگاری و مطابق با استانداردهای روش استریلیزاسیون. در تصاویر X-ray و CT-scan امکان نشان داده رشد استخوان مجاور ایمپلنت را دارد. ضریب الاستیسیتی PEEK برابر با 3.6GPa می باشد و بنابراین شبیه به قشر استخوان است. سختی ویژه آن، تقسیم بار بین متریال ایمپلنت و استخوان طبیعی را تقویت می کند.
شکل1: تقسیم بار بین متریال ایمپلنت و استخوان طبیعی
ویژگی ها و مزایا:
- ساخته شده از پلیمر PEEK
- دارای محفظه داخلی گرافت استخوانی
- دارای دندانه های عرضی برای اتصال با لایه سطحی مهره های مجاور
- قابلیت تشخیص موقعیت کیج در عکسهای رادیوگرافی توسط پین های جایگذاری شده در کیج
- پین ها از جنس آلیاژ تیتانیوم با استحکام مکانیکی ارتقاء یافته
- جایگذاری با روش جراحی خلفی
- تنوع در سایز
- گوشه های گرد شده در وجه قدامی، برای سهولت در جایگذاری
شکل2: کیج PLIF
- ابزار جایگذاری ایمپلنت
a
b
c
d
e
f
شکل3: ست ابزار جراحی TLIF- a)ایمپکتور b)هولدر c) شیور dوe)کورت f)دیسترکتور
4.روش جراحی
پیش نیازهای فنی:
فلورسکوپی، ابزار موقعیت یابی، ابزارها و ایمپلنت های مناسب برای تطابق با الزامات زیر:
ناپایداری اولیه، ترمیم انحنا lordosis طبیعی، حفظ طولانی مدت تعادل ستون فقرات
روش جراحی:
- قطع استخوان ( توسط استئوتوم، کریسون و یا مته)
- مشخص کردن فضای دیسک
- دورا و ریشه بالایی به دقت در مسیر خواسته شده با استفاده از ریترکتور ریشه عصبی عقب کشیده می شوند.(شکل 4)
شکل4: دورا و ریشه بالایی با استفاده از ریترکتور ریشه عصبی عقب کشیده می شوند
- لبه جلویی تیز ابزار اجازه می دهد که استخوان به راحتی به اندازه خواسته شده، قطع شود.
- ترمیم ارتفاع دیسک
- منحرف کردن می تواند در ارتفاع خواسته شده با استفاده از دیسترکتور، تنظیم شود (شکل 5).
شکل5: منحرف کردن با استفاده از دیسترکتور
شکل6: تخلیه فضای دیسک بوسیله رانژو و کورت و راسپ
- فاصله بین مهره ای دیسک
- فضای دیسک بوسیله رانژو و کورت خالی می شود. برای غضروف انتهای صفحه از راسپ استفاده می شود (شکل 6).
- تعیین سایز ایمپلنت توسط تریال انجام می شود (شکل 7) .
شکل7: تعیین سایز با تریال
- داخل کردن کیج: بعد از پرکردن کیج با بن گرافت مصنوعی یا استخوان طبیعی، ایمپلنت به ابزار داخل کننده کیج بسته می شود و در فضای بین مهره داخل می شود (شکل8) .
شکل8: بستن ایمپلنت به ابزار داخل کننده کیج
- تثبیت سازی خلفی مهره ها باید انجام شود (شکل9).
شکل9: تثبیت ساز خلفی مهره ها
- نمونه ایمپلنت PLIF جایگذاری شده
شکل 9: تصویر MRI بیمار بعد از جایگذاری ایمپلنت